Rufinoren aurpegikeran mailua eta zintzela bistan baegozan, ez dot uste adinaren tximurkereagaitik bakarrik zanik.
Eta atzamarrak! Eskumako erpurua soinu hegalaren azpira ezkutetan zala, beste laurak ez eitekean pentsau burdinazko gantxoak ez ziranik, botoietan gora eta behera hain bizkor mogitzen ikusi ezean.
Rufinogan oraindino lantzen hasi barri egoan burdina gordina zan. Baina egia da, batzutan, begietara begitu behar jakola, burdinearen arima ibiltari bategaz gengozala konturatzeko.
Orduan ez neban pentsauko, egunen batean, Vulkanoren (suaren eta burdinearen jainkoaren) atzamar hareen sekretuak eta ibilerak kontetako aukerarik izango genduanik.