POZA, EDONUN

Kirikiño, 1929

        Bain, ba, Mañariko eiztari batzuk, mendi areetan ebizanak, erabagi eben Durangokortara yastea, bertan, atsedenaz batera, katillu betena esne edo artzeko. Aldatza bera bertarantza yoiazanian, eiztariyok alkarri esaten eutsien:

        Or bizi diranak errukarriyak dozak. Onako basamortuan bizikera tristia euko yuek.

        Eta onakuak esaten, urreratuaz yoiazan etxera, ta alako baten alkarri begira gelditu ziran ikaratuta. Zer zan? Durangokortako etxe aretan auspo-soñua entzuten zan, eta beraz batera barre-algara andiyak, iji ta aja ta ujujuak. An ebillan zarraparria!

        Eldu ziranian, an ikusi ebezan amabiyen bat neska-mutil, poza ganezka ebela, dantzaldi bat egin ta gero bakotxa bere biarrera juateko. Ardi-zain, serrari ta onetarikuak ziran mutillak; eta neskak, etxeko alabak eta basuan zetan-edo-atan euren etxekuakaz biarrian ebizan batzuk.

        Orra ba alako basamortu itxelian umore ederreko jentia aurkitu eben eiztariyak, euroen uste guztiyak guzurtauta gelditu ziralarik.