TRIKITI TESTUAK
|
«EDAN HEMENDIK»
MARINELAREN AMETSAK Aspaldian portu izkinan, ez dot ikusten marinel presturik, arrainen usainik denak joan ziren, utzi eben dena ta itsasoa, negarrez ari zen...
Aspaldian portu izkinan, ez dot sentitzen kresala egun baten, joan egin zen dena estali zen ikurrin beltzez, ta itsasoa, negarrez ari zen.
Lekeittioko portuan marinel batzuk zain daude, ezinean, kaian eserita beltzez estalitako itsasoa begiratzen, amorruz sufritzen.
Lekeittioko portua, euren bizia hondatua, galdua, ezinezkoa, injustizia handiena egin dioten gizonak bezala sentitzen dira.
Eta non daude, marinel zahar baten ametsak beltzez estaliak dira, marinel zahar baten ametsak orain betiko galdu dira, marinel zahar baten ametsak itsasoan ito dira, marinel zahar baten ametsak, ametsak ametsetan, itzartuko al gara egunen baten, amets gaiztoa egia bihurtu da.
Tabernan dagoen botila batetan itotzen dituzte ezinaren malkoak telebista begira jarrita, pentsatzen dute, ta hemendik aurrera?
Zer gertatuko da hondartza beltzean? itsasoa betiko, lutoz jantzi zen itzartuko al gara egunen baten, amets gaiztoa egia bihurtu da.
Hitzak eta musika: Agustin Barandiaran
|