TRIKITI TESTUAK
|
«TRIKITILARIAK»
BASATXORITXU Basatxoritxu moko luzia ez juan zerura billa, aingerutxurik bihar ezkero, horra hor nere mutilla. Bere musua elurra da ta, sua bihotz ta ezpaņak, bertan urturik biziko dira nere bularra ta zaņak.
Ai nork leikien urrezko orratza urre medalla ta katia! Urrez hasi ta bukatutzeko haurtxoa honen jantzia. Larrosatxuak lau orri ditu, krabelintxuak hamabi, nere mutillak gura duana eskatu bere amari.
Nere maitetxo zoragarria, biziro maite nazuna. Galarragako lore polita, nere begien zoriona, zu zera nere bizitz-aldi hau argiz betetzen dezuna, ilun guztien alaigarria, zu zera nere kutuna.
Mendi tartean gu bizi gera alaitasunez beterik, baserri txuri alai hortantxe dakagu guk nola bizi. Mendiko haize ta eguzkiak degu osasun ederra, gaixorik gabe dijoazkigu urteko egun gehienak.
Eguzkiak goiz muxu damio gure etxetxo politari, orduntxe laister aitatxo doa zelaietara abeslari. Zelai soroko ale mardulaz badegu nahiko janari, iturritxotik ur leiartsua etxe guztiko edari.
Arratsaldian mendi atzian, eguzki talo gorria, poliki asko sartua da ta illundu zaigu guztia. Sukalde txoko-txokuan dago amona maitagarria, bere besuan izar bat dauka, gure mutiltxo garbia.
Galdetu eta maite gaitula erantzuten digu alai, guk berriz, beti afal onduan, berarekin jolastu nahi. Zeru hoberik mundu honetan nola gentzake eskatu? Jainko maitea bihotz osoaz beti dezagun eskertu.
|